Waterspiegel

Voor mijn omgeving hier, in mijn Sallandse woonplaats Raalte, ben ik een ‘stadse’ uit de Randstad, die met een bekakte ‘r’ praat.  Ik moet er om glimlachen.

Mijn roots liggen in het Westen, ik heb wortel geschoten in het Oosten. Hoe leuk is dat. Iets met twee walletjes. Of iets met het klein orkest: ‘Omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn’.

Onlangs (twee jaar geleden alweer, wat doet Corona met ons?) was ik in Haarlem om eens een soort toeristisch uitstapje te maken. Daar maakte ik een rondvaart door de binnenstad, met de Aquavolta.

Het was een geweldige ervaring om de stad van je jeugd vanaf het water te zien, te ruiken en te voelen. Een trip down memory lane werd het. Zo voeren we over het Spaarne, langs de panden uit de Art Deco periode in de omgeving van het Bolwerk. Er is in die omgeving door de landschapsarchitect Zocher een prachtig landschapspark gemaakt. We zagen vanaf het water de voormalig Droste-fabriek, een groots industrieel bouwwerk. Allang niet meer in bedrijf, maar ik kon de cacao-geur bijna nog ruiken. We voeren we via het Spaarne, door het centrum, langs het Teylersmuseum en het Waaggebouw. En door de Nieuwe Gracht en de Bakenessergracht, waar de schipper van de Aquavolta geheel in de sfeer van de boottocht dit gedicht voorlas van Harry Mesterom:

Bakenessergracht

De ringen die de regen afwerpt

In de gracht. Meer dan je van je leven

Op zult rapen. Geen overdaad

die zo geruisloos overgaat in onmacht

Hoe prachtig. Op dat moment realiseerde ik me: Haarlem blijft in mij zitten tot het eind van mijn tijd. En Raalte (gelegen in Salland, niet in de Achterhoek, en niet in Twente) heeft mij omarmd voor de rest van mijn leven.