Saharazand. Het komt er aan, zeggen ze. Zuidenwind blaast Saharazand naar Nederland. Het stof zorgt voor extra breking en verstrooiing van het licht. Da’s mooi. Krijg je kleurrijke zonsopkomsten en zonsondergangen te zien. Als je kijkt tenminste.
Heel uitzonderlijk en bijzonder is het nou ook weer niet, dat zand. Saharastof kwam in de twintigste eeuw al op zeker vijftien dagen op uitgebreide schaal naar Nederland, las ik op internet, steeds bij lekker warm weer. Vraag ik me wel af wat er precies gebeurt met al dat aangewaaide stof. Waait het op een gegeven moment ook weer terug? Of is straks de Sahara leeg? Heb je hier in Nederland lekkere, volle, 50 tinten rood- en bruine duinen en zitten ze daar in Afrika met een hele grote, diepe kuil. Geen idee. Maar ja, ik ben ook geen weervrouw.
Wat ik zie is dat het al een week of wat supermooi weer is. ’s Nachts fris, vaak onder een heldere hemel. Nauwelijks een spatje regen gezien de afgelopen tijd. En overdag is het zonnig, weinig wind. Wat zeg je? Ideaal weer om te fietsen? Juist. Dat ga ik nu doen. Doeii.